Το άρθρο του προέδρου της Ένωσης Αγρινίου στο περιοδικό του ΑγροΤύπου "Γεωργία-Κτηνοτροφία" για το καλαμπόκι και τις προοπτικές της καλλιέργειας στην Αιτωλοακαρνανία.
Το περιοδικό «Γεωργία - Κτηνοτροφία» (εκδίδεται για πάνω από 25 χρόνια από τις εκδόσεις ΑγροΤύπος) σε άρθρο με τίτλο «Το καλαμπόκι, από τη συγκομιδή μέχρι τη διάθεση και την εμπορία. Προβλήματα και προτάσεις από επιλεγμένες Συνεταιριστικές Οργανώσεις» αναφέρεται στο ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι τοπικές συνεταιριστικές οργανώσεις στην εξισορρόπηση της κατάστασης στην αγορά και συμπεριλαμβάνει μεταξύ άλλων και την άποψη του Προέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Ένωση Αγρινίου», κ. Θωμά Κουτσουπιά.
Ειδικότερα στην εισαγωγή του άρθρου τονίζεται μεταξύ άλλων ότι: «για το καλαμπόκι πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια παραπονούνται, δίκαια, και οι δύο πλευρές, τόσο αυτός που το παράγει (καλλιεργητής) όσο και εκείνος που το χρησιμοποιεί (κτηνοτρόφος). Ο μεν γιατί το πουλάει πολύ φθηνά και ο δε γιατί το αγοράζει πολύ ακριβά. Το παράδοξο είναι ότι συχνά οι δύο παραπονούμενες πλευρές βρίσκονται στην ίδια περιοχή αλλά δεν μπορούν να βρουν τη λύση στο κοινό πρόβλημά τους. Αφού, ο μεν καλλιεργητής θέλει αμέσως μετά τη συγκομιδή να πουλήσει επειδή χρειάζεται επειγόντως χρήματα και άλλωστε δεν διαθέτει ούτε κατάλληλους χώρους αποθήκευσης, ο δε κτηνοτρόφος δεν μπορεί να αγοράσει άμεσα επειδή δεν έχει τα μετρητά».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 10/2014 (μηνός Δεκεμβρίου) του περιοδικού Γεωργία-Κτηνοτροφία το οποίο κυκλοφορεί από τις 12/1/2015. Πρόκειται για ένα τεύχος 136 σελίδων που είναι αφιέρωμα στον Αραβόσιτο, το Βαμβάκι και το Ρύζι. Στο τεύχος δημοσιεύονται αναλυτικά άρθρα με όλες τις τελευταίες εξελίξεις και τις τάσεις για καθεμιά από τις τρεις αυτές σημαντικές καλλιέργειες όσον αφορά τις ποικιλίες (ή υβρίδια), τα συστήματα σποράς, την αντιμετώπιση των ζιζανίων, τη λίπανση, τη φυτοπροστασία, τους μετασυλλεκτικούς χειρισμούς αλλά και την διάθεση και εμπορία των προϊόντων. Συμμετέχουν ως συγγραφείς πάνω από 30 ειδικοί επιστήμονες ή στελέχη σποροπαραγωγικών επιχειρήσεων και συνεταιριστικών οργανώσεων.
Το τεύχος είναι διαθέσιμο από τις εκδόσεις ΑγροΤύπος , τηλ. 210-6142550 και στο διαδίκτυο στη διεύθυνση http://www.agrotypos.gr/eshop/index.asp?mod=eshop_item&cID=45&pID=63645
Αγροτικός Συνεταιρισμός « Ένωση Αγρινίου»
Γράφει ο Πρόεδρος κ. Θωμάς Κουτσουπιάς
Με δυναμικότητα παραγωγής τους 50.000 τόνους, το ξηραντήριο αραβοσίτου της Ένωσης Αγρινίου στην περιοχή «ΣΕΛΟ» είναι από τα πλέον αποδοτικά στη χώρα μας και διακρίνεται για την τέλεια ποιότητα του ξηραινόμενου προϊόντος. Η διαδικασία της ξήρανσης επιτυγχάνεται με συνεχή και αυτόματο έλεγχο θερμοκρασιών αέρα και προϊόντος και με τους αυτοματοποιημένους μηχανισμούς, που με ασφάλεια χειρίζεται το έμπειρο και εξειδικευμένο μας προσωπικό.
Οι αποξηραμένοι σπόροι καλαμποκιού, οι οποίοι προορίζονται για την παρασκευή ζωοτροφών, διατίθενται τόσο στην τοπική αγορά όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Με επίπεδες αποθήκες χωρητικότητας 10.000 τόνων και με silos χωρητικότητας 15.000 τόνων, οι δυνατότητες της Ένωσης Αγρινίου είναι τέτοιες που καλύπτουν απόλυτα τις ανάγκες των καλλιεργητών της περιοχής, που κατά παράδοση, δεκαετίες τώρα μας εμπιστεύονται, διαθέτοντας την παραγωγή τους σε πολύ καλές τιμές. Για παράδειγμα στη φετινή σοδειά δόθηκαν 19 λεπτά στους πελάτες μας.
Είναι γεγονός ότι οι τιμές του αραβοσίτου στη χώρα μας δέχονται πιέσεις τα τελευταία χρόνια. Ο ανταγωνισμός από ευρωπαϊκές και μη χώρες είναι μεγάλες και οι Έλληνες παραγωγοί σε δυσχερή θέση, έναντι των συναδέλφων τους σε άλλες χώρες, αφού υπάρχει το τεράστιο πρόβλημα του κλήρου, του κατακερματισμού της γης.
Αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας, στο σύνολό της. Πώς να ανταγωνιστεί ο Έλληνας παραγωγός των 5 ή 50 στρεμμάτων το Ρουμάνο λ.χ. ή τον Ολλανδό των 5.000 στρεμμάτων; Γι’ αυτό ακριβώς έχει αξία η έννοια του Συνεταιρισμού.
Στον Αγροτικό Συνεταιρισμό «Ένωση Αγρινίου» καταβάλλουμε διαρκή προσπάθεια ενδυνάμωσης της υπόστασής μας και γι’ αυτό ακριβώς έχουμε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να κρατήσουμε τις τιμές στο καλύτερο δυνατό επίπεδο, πάντα με γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων των παραγωγών μας.
Η παρέμβαση της Ένωσης Αγρινίου για την απορρόφηση της παραγωγής του καλαμποκιού στην ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, σταθερά στην υψηλότερη τιμή, συνιστά πράξη ευθύνης, ενταγμένη στη συνολικότερη πολιτική που πιστά υλοποιεί ο Συνεταιρισμός.
Σε ό,τι αφορά την Ένωση Αγρινίου δεν θα έλεγα ότι αντιμετωπίζουμε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στη διάθεση του τελικού προϊόντος, καθώς οι συνεργασίες που έχουμε αναπτύξει και κυρίως το γεγονός ότι έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη των κτηνοτρόφων της περιοχής, μας επιτρέπει να κινηθούμε με σχετική άνεση. Άλλωστε, γι’ αυτό εκσυγχρονίσαμε το Εργοστάσιο Παραγωγής Σύνθετων Ζωοτροφών και Πρώτων Υλών, όπου, στις πλέον ανταγωνιστικές τιμές, όπως ανέφερα ήδη, οι κτηνοτρόφοι βρίσκουν πιστοποιημένα, ποιοτικά, απολύτως ελεγμένα προϊόντα για κάθε είδους εκτροφή.
Το καλαμπόκι και γενικότερα τα δημητριακά είναι μια απ’ τις παραδοσιακές καλλιέργειες στην Αιτωλοακαρνανία και προφανώς έχει τη δική της αξία. Υπάρχουν υποδομές, εξοπλισμός, άνθρωποι που ζουν απ’ αυτή την καλλιέργεια. Στη δική μας περιοχή, λόγω της ισχυρής παρουσίας και της ανάπτυξης που παρουσιάζει ο κλάδος της κτηνοτροφίας, αντιλαμβάνεστε ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει το υπόβαθρο στήριξης του τομέα, ώστε το κόστος παραγωγής να περιορίζεται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Υπό την έννοια αυτή, θα έλεγα ότι η καλλιέργεια αραβοσίτου έχει μέλλον στην Αιτωλοακαρνανία.
Σε ό,τι μας αφορά, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η Ένωση Αγρινίου επιδιώκει και υλοποιεί αυτό που λέμε «συμβολαιακή γεωργία» σε όλα τα προϊόντα με τα οποία ασχολούμαστε, σαφώς και με τον αραβόσιτο. Οι παραγωγοί μας απολαμβάνουν έξτρα τιμή (bonus) όταν προμηθεύονται εφόδια απ’ την Ένωση, μπορούν να πιστωθούν για την αγορά αυτών των καλλιεργητικών εφοδίων και, φυσικά, έχουν πάντα την ασφάλεια της τελικής απορρόφησης του συνόλου της παραγωγής τους.
Τώρα, αν με ρωτάτε για τις ευρύτερες προοπτικές, θα έλεγα ότι και μπορεί και πρέπει η χώρα μας να ακολουθήσει αυτή την κατεύθυνση. Ξέρετε, πάντα είχα την άποψη ότι πρέπει να παράγουμε αυτό που καταναλώνουμε, αυτό που οι ίδιοι βάζουμε στο τραπέζι μας. Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί τα παιδιά μας θα πρέπει να τρώνε τα μεταλλαγμένα corn flakes του εξωτερικού, στις πολύχρωμες συσκευασίες τους, δεν καταλαβαίνω γιατί, απ’ τη στιγμή που η ζήτηση υπάρχει, οι κτηνοτρόφοι μας θα πρέπει να αναζητούν προϊόν από οπουδήποτε, όταν μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει στοχευμένες πολιτικές απ’ το κεντρικό κράτος.
