O πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Ένωση Αγρίνιου», Θωμάς Κουτσουπιάς μιλά στην εφημερίδα «Αγροτική Φωνή» για τα δίκαια των αγροτών, τις προοπτικές του αγροτικού τομέα, τον ΟΓΑ, το θεσμικό πλαίσιο των συνεταιρισμών αλλά και τα όσα διαφαίνονται με τις προωθούμενες αλλαγές.
Ο κ. Κουτσουπιάς εξηγεί ότι ο πρωτογενής τομέας αποτελεί βασικό πυλώνα στήριξης της εθνικής οικονομίας, εκφράζοντας παράλληλα την έκπληξή του για το γεγονός ότι οι έχοντες τη θεσμική ευθύνη κάνουν ότι μπορούν για να γκρεμίσουν αυτό τον πυλώνα. «Είναι πραγματικά ακατανόητες οι πολιτικές επιλογές εκείνες που έρχονται να αλώσουν το τελευταίο οχυρό, κατά τρόπο εντελώς αλλοπρόσαλλο, μάλιστα. Αποφάσεις που, αν εφαρμοστούν, με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην «έξοδο» χιλιάδες αγρότες, οι οποίοι και θα προστεθούν στις ατέλειωτες στρατιές των ανέργων και των πολιτών που επιβιώνουν με κάρτες σίτισης και διανομή τροφής στα κοινωνικά παντοπωλεία. Αυτό θέλουμε; Αρχίζω να πιστεύω πως …ναι», δηλώνει ο κ. Κουτσουπιάς.
Ο ίδιος τονίζει ότι μέσα από όλη την αναστάτωση που προκάλεσε το ασφαλιστικό-φορολογικό, καταρρίφθηκε και ο μύθος που ήθελε τους αγρότες αδιάφορους, πολύδιασπασμένους και χωρίς προτάσεις. «Ο αγροτικός κόσμος απέδειξε ότι έχει το υπόβαθρο να αντικρούσει με επιχειρήματα και κοστολογημένες προτάσεις τα σχέδια εξολόθρευσής του. Και αντί ουσιαστικού αντιλόγου, άκουσε ύβρεις και συκοφαντίες. Δεν μας κάνει εντύπωση. Θα περιμέναμε, όμως, μεγαλύτερη σοβαρότητα και σεβασμό».
Συνοψίζοντας τις βασικές διεκδικήσεις, ο κ. Κουτσουπιάς αναφέρεται σε ένα δίκαιο και αναλογικό φορολογικό σύστημα, με συντελεστή που δεν θα υπερβαίνει το 13% για τον κατά κύριο επάγγελμα αγρότη, στον οποίο συντελεστή θα πρέπει να συνυπολογίζονται οι δαπάνες του κόστους παραγωγής, «έτσι όπως η λογική επιτάσσει και όπως ισχύει σε ολόκληρη την Ευρώπη». Επισημαίνει ταυτόχρονα, ότι θα πρέπει επιτέλους να υπολογιστεί η προσωπική εργασία του αγρότη και των μελών της οικογένειάς του, διασφαλίζοντας την ίδια στιγμή το αφορολόγητο ενισχύσεων και αποζημιώσεων, αλλά και την κατάργηση των τεκμηρίων.
Μιλά ακόμη για διαχωρισμό και κατοχύρωση του αγροτικού επαγγέλματος, «οι αγρότες δεν είμαστε ούτε ελεύθεροι επαγγελματίες ούτε επιτηδευματίες και αυτό θα πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό απ’ τους εκάστοτε κυβερνώντες και νομοθετικά να υπάρξει ο απαραίτητος διαχωρισμός».
Σε ότι αφορά τον ΟΓΑ, ο κ. Κουτσουπιάς εξηγεί ότι θα πρέπει να παραμείνει στο σημερινό καθεστώς της τριμερούς χρηματοδότησης, χωρίς καμία αλλαγή ως προς το σκέλος των εισφορών που καταβάλουν οι παραγωγοί, «διεκδικούμε ακόμη αναβάθμιση των υπηρεσιών του Οργανισμού, είτε αυτός συνεχίσει να λειτουργεί αυτόνομα είτε υπό τη σκέπη οποιουδήποτε σχήματος».
Επίσης, μιλά για αγροτική ανάπτυξη στην πράξη και όχι με αόριστες εξαγγελίες, «σε ολόκληρη τη χώρα πρέπει επιτέλους να προχωρήσουν τα στοιχειώδη έστω έργα υποδομής (αρδευτικό, οδοποιία, εξηλεκτρισμός κτλ), να ενισχυθεί η αγροτική επιχειρηματικότητα και να διορθωθούν οι γραφειοκρατικές στρεβλώσεις που ανακόπτουν κάθε προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών παραγωγής».
Σύμφωνα με τον κ. Κουτσουπιά, θα πρέπει να προστεθούν κάποιες χρόνιες για τον αγρότη διεκδικήσεις, «δικαιούμαστε ισότιμη αντιμετώπιση, θέλουμε έρευνα και εκπαίδευση, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, μείωση του κόστους παραγωγής, χρηματοδότηση προγραμμάτων για την ανασυγκρότηση υποβαθμισμένων περιοχών. Απαραίτητη είναι η χάραξη και υλοποίηση εθνικής αγροτικής πολιτικής, με έμφαση στο μείζον πρόβλημα του κατακερματισμού του κλήρου. Η “πολιτική γης” αποτελεί προϋπόθεση για την επιβίωσή μας».
Επιπλέον, τέθηκε το μείζον για τους συνεταιρισμούς θέμα των αλλεπάλληλων αλλαγών του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία τους. Ο κ. Κουτσουπιάς σημείωσε ότι «δυστυχώς οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος, που επιτρέπουν κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση ή και ο υπουργός στην ίδια κυβέρνηση να επιχειρείται και μια κατά κανόνα κακώς εννοούμενη “μεταρρύθμιση” τάχα, βρίσκει λαμπρό πεδίο εφαρμογής και στο δικό μας τον κλάδο. Το χειρότερο δε, στην προκειμένη περίπτωση, είναι το γεγονός ότι αυτό το σχέδιο που κατατέθηκε στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή, αποτελεί μνημείο κρατικού-κομματικού παρεμβατισμού στη λειτουργία των συνεταιρισμών, που εξ ορισμού συνιστούν εθελοντική και ελεύθερη συνένωση, απολύτως δημοκρατική, με κοινή στόχευση και επιδιώξεις. Το μακρύ χέρι του κόμματος-κράτους, με τα προβλεπόμενα στο προωθούμενο νομοσχέδιο, φτάνει, άκουσον-άκουσον, σε σημείο αρπαγής μέρους των κερδών των συνεταιρισμών, για την άσκηση «κοινωνικής πολιτικής» του κάθε υπουργού! Αδιανόητα πράγματα.
Όσο αδιανόητη και η επιχειρούμενη εποπτεία των συνεταιρισμών, με τη θεσμοθέτηση κανόνων επιβολής, ουσιαστικά, διοικήσεων. Αντιλαμβάνεστε ότι η πραγματική στόχευση δεν είναι ο εκσυγχρονισμός του συνεταιριστικού κινήματος, αλλά ό έλεγχός του. Με τέτοιες πρακτικές, όμως, αντί το κράτος να έρχεται να επιλύσει προβλήματα, δημιουργεί νέα εκεί που δεν υπάρχουν. Το πρόβλημα δεν είναι οι συνεταιρισμοί. Είναι η νοοτροπία του κράτους».
της Μάγδας Πετροπούλου
