Μια νέα μελέτη με επικεφαλής ερευνητές από το INRAE και το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα έχει ποσοτικοποιήσει το δυναμικό ανάπτυξης των μελλοντικών γεωργικών αποδόσεων σε παγκόσμια κλίμακα.
Η αύξηση του πληθυσμού και οι διατροφικές αλλαγές προβλέπουν σημαντική αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης τροφίμων έως το 2050, που κυμαίνεται από +35 έως +60% σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις.
Η επέκταση της καλλιεργούμενης γης, συχνά εις βάρος των λιβαδιών και των δασών, προκαλεί σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, επιδεινώνοντας τα προβλήματα του κλίματος και της βιοποικιλότητας. Επιπλέον, η περιορισμένη διαθεσιμότητα νέων καλλιεργήσιμων εκτάσεων καθιστά αυτό το σενάριο μη βιώσιμο για την ανθρωπότητα.
Έτσι, η αύξηση των αποδόσεων φαίνεται να είναι μια κρίσιμη λύση για την κάλυψη της μελλοντικής ζήτησης τροφίμων.
Η μελέτη εξέτασε τη δυνατότητα αύξησης των αποδόσεων 10 μεγάλων καλλιεργειών παγκοσμίως. Με βάση μια στατιστική ανάλυση μιας παγκόσμιας γεωργικής βάσης δεδομένων, οι ερευνητές χαρτογράφησαν τα κενά μεταξύ των πραγματικών αποδόσεων μεταξύ 1970 και 2010 και των πιθανώς επιτεύξιμων αποδόσεων λαμβάνοντας υπόψη τις τοπικές μικροκλιματικές συνθήκες.
Αποτέλεσμα: σημαντικές ανισότητες, ανάλογα με τους πολιτισμούς και τις περιοχές. Έτσι, για το καλαμπόκι, το σόργο ή τη μανιόκα, η πραγματική απόδοση παραμένει πολύ μακριά από την επιτεύξιμη απόδοση σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στην Ασία, την Αφρική και την Κεντρική Αμερική. Για αυτές τις καλλιέργειες, ο κίνδυνος στασιμότητας αφορά λιγότερο από το 40% της παγκόσμιας επιφάνειας.
Ωστόσο, η κατάσταση είναι πιο ανησυχητική για το ρύζι, ένα κρίσιμο δημητριακό στη διατροφή του κόσμου. Πάνω από το 80% των σημερινών καλλιεργούμενων εκτάσεων ρυζιού ενδέχεται να παρουσιάσουν στασιμότητα στις αποδόσεις, κυρίως στην Ασία. Στην Αφρική, από την άλλη πλευρά, υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες αύξησης των αποδόσεων ρυζιού, ιδιαίτερα γύρω από τον Κόλπο της Γουινέας.
Για το σιτάρι, η κατάσταση έρχεται σε αντίθεση, με γεωγραφικές περιοχές όπου η απόδοση έχει ήδη φτάσει σε κορυφαία επίπεδα, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία, και περιοχές όπου η παραγωγικότητα παραμένει μακριά από την πιθανή απόδοση, ιδίως στην Ινδία και σε ορισμένες περιοχές της Αμερικής. Αφρική.
Οι επιστήμονες τονίζουν τη σημασία της καθοδήγησης των γεωργικών πολιτικών παγκοσμίως με βάση αυτά τα αποτελέσματα. Αυτές οι κατευθύνσεις απαιτούν ισχυρές επενδύσεις στην έρευνα και την εφαρμογή βιώσιμων γεωργικών συστημάτων.
