Σε πολλές αµπελουργικές χώρες θεωρείται η σπουδαιότερη ασθένεια του αµπελιού.

Στην Κρήτη κατά κανόνα δεν δηµιουργεί µεγάλα προβλήµατα χωρίς να λείπουν όµως και οι χρονιές που εξελίσσεται σε επιδηµία (2011).

Συχνότερες είναι οι τοπικές επιδηµίες που εκδηλώνονται σε περιοχές µικρής έκτασης όπου επικρατούν συχνές, έντονες δροσιές.

Είναι από τις ασθένειες που εξαρτώνται σε µεγάλο βαθµό από τις κλιµατικές συνθήκες. Λόγω του επιδηµικού χαρακτήρα της απαιτείται έγκαιρη και ορθολογική αντιµετώπιση.

Ζηµιές

Προσβάλλει όλα τα πράσινα µέρη του φυτού, µε σοβαρότερες τις ζηµιές που γίνονται στο φύλλωµα και στα σταφύλια. Τα φύλλα µπορούν να προσβληθούν από το ξεδίπλωµα τους από τον βλαστό µέχρι αργά το φθινόπωρο µε µεγαλύτερη ευαισθησία όταν είναι νεαρά. Τα σταφύλια µπορούν να προσβληθούν από την εµφάνισή τους µέχρι το γυάλισµα µε µεγαλύτερη ευαισθησία κατά τα βλαστικά στάδια: µούρο – άνθηση – καρπόδεση.

Στα φύλλα

Σοβαρές προσβολές προκαλούν πρόωρες αποφυλλώσεις.

Εξαιτίας της έντονης αποφύλλωσης η θρέψη του πρέµνου είναι ανεπαρκής µε αποτέλεσµα:

• την ατελή ωρίµαση των σταφυλιών και

• την ελλιπή ξυλοποίηση των κληµατίδων µε συνέπειες στην παραγωγή και της επόµενης χρονιάς. Στα σταφύλια:

Η ζηµιά είναι µερική ή καθολική, ανάλογα µε τη χρονική περίοδο της προσβολής.

Οι προσβολές των σταφυλιών:

• όταν γίνονται νωρίς (προανθικά – άνθηση - καρπόδεση) είναι πολύ σοβαρές (επιδηµία 2011) διότι προσβάλλονται όλα τα µέρη του σταφυλιού (άνθη, βοτρίδια, άξονες). Μόλυνση πάνω σε άξονα του σταφυλιού ξεραίνει πλήρως το τµήµα κάτω από την προσβολή προκαλώντας σηµαντική µείωση της παραγωγής.

• όταν γίνονται µετά το βλαστικό στάδιο όπου το σταφύλι «κρεµάει» (παίρνει την κατακόρυφη θέση, µέγεθος ρώγας σαν µπιζέλι) προσβάλλονται και ξηραίνονται µόνο µεµονωµένες ρώγες ή βοτρίδια (όψιµη επιδηµία 2015).

Συµπτώµατα στα φύλλα:

Κιτρινοπράσινες κηλίδες που µοιάζουν µε λαδιά (κηλίδες ελαίου). ∆ιακρίνονται έντονα στο διερχόµενο φως. Σχηµατίζονται τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια του ελάσµατος. Πολλές φορές συνενώνονται και µπορεί να καταλάβουν το µεγαλύτερο µέρος του φύλλου.

Με υγρό καιρό, στην κάτω επιφάνεια των κηλίδων εµφανίζονται λευκές εξανθήσεις (χιονώδες χνούδι). Είναι τα αναπαραγωγικά όργανα του µύκητα, υπεύθυνα για τις νέες µολύνσεις. Τα νεαρά φύλλα είναι πιο ευαίσθητα στις µολύνσεις.

Στη συνέχεια, οι κηλίδες συνενώνονται και δηµιουργούνται µεγάλες νεκρές περιοχές. Τα φύλλα µεταχρωµατίζονται, σχίζονται, ξεραίνονται και πέφτουν. Σηµείωση: Μέχρι την πλήρη ξήρανση και την πτώση των προσβεβληµένων φύλλων, oι κηλίδες στην περιφέρειά τους συνεχίζουν να είναι ενεργές και να αναπαράγουν µολύσµατα (χιονώδεις εξανθήσεις) κάθε φορά που επικρατούν συνθήκες υψηλής υγρασίας.

Στα ώριµα φύλλα εµφανίζονται πολυγωνικές κηλίδες διαφόρου χρώµατος (πράσινο – κίτρινο – καστανό) που δίνουν την εντύπωση µωσαϊκού. Αναπτύσσονται κυρίως κατά µήκος των νευρώσεων. Στην κάτω πλευρά µε υγρό καιρό εµφανίζονται οι εξανθήσεις.

Τα συµπτώµατα στα φύλλα, συχνά συγχέονται µε αυτά που οφείλονται στο ωίδιο ή στην ερίνωση. Στο ωίδιο, οι κηλίδες είναι λιγότερο έντονες, πιο θαµπές, µε εξανθήσεις αραχνοειδείς, υπόλευκες ή ελαφρά γκρίζες συχνότερα στην κάτω αλλά και στην πάνω επιφάνεια των φύλλων. Στον περονόσπορο, οι εξανθήσεις εµφανίζονται µόνο στην κάτω επιφάνεια.

Στην ερίνωση δηµιουργούνται εριώδεις λευκές τρίχες µέσα σε κοιλότητες στην κάτω επιφάνεια και χαρακτηριστικά εξογκώµατα στην πάνω επιφάνεια του φύλλου.

∆ιάγνωση του µύκητα:

Τυχόν ύποπτα φύλλα, µε κηλίδες χωρίς εξανθήσεις κλείνονται σε αυτοσχέδιους υγρούς θαλάµους (πλαστικά σακίδια εσωτερικά υγρά) και διατηρούνται σε συνθήκες δωµατίου για µια νύχτα. Η εµφάνιση χιονωδών εξανθήσεων την εποµένη ηµέρα πιστοποιεί την ασθένεια.

Συµπτώµατα στα σταφύλια

Οι προσβεβληµένοι άξονες αρχικά παίρνουν χρώµα σκούρο λαδί που θυµίζει το χρώµα που έχουν τα βρασµένα χόρτα. Το τµήµα κάτω από την προσβολή ξεραίνεται. Αναλόγως του σηµείου της µόλυνσης προκαλείται µερική ή ολική ξήρανση του σταφυλιού.

Σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, προσβεβληµένα άνθη ή νεαρές ρώγες καλύπτονται από λευκές εξανθήσεις. Τα άνθη στη συνέχεια ξεραίνονται και οι ρώγες παίρνουν χρώµα καστανοπράσινο.

Ρώγες που προσβάλλονται µετά το µέγεθος του µπιζελιού (σταφύλι σε κατακόρυφη θέση) γίνονται δερµατώδεις, χρωµατίζονται καστανές, ζαρώνουν και συνήθως πέφτουν. Στις ρώγες αυτές δεν εµφανίζονται εξανθήσεις. Τα συµπτώµατα µοιάζουν µε τα εγκαύµατα από τον ήλιο.

Συνθήκες ανάπτυξης – Επιδηµιολογία

Η ετήσια εξέλιξη της ασθένειας εξαρτάται κυρίως από τις βροχές αλλά και από τις έντονες δροσιές της άνοιξης. Ο κύριος επιδηµιολογικός παράγοντας είναι η βροχή. Οι πρώτες µολύνσεις απαιτούν βροχή ενώ οι επόµενες γίνονται και µε δροσιές.

Οι έντονες δροσιές και οι τοπικές βροχές µπορούν να δώσουν κατά περιοχές τοπικές επιδηµίες περιορισµένης έκτασης. Τα σπόρια του µύκητα θέλουν σταγόνα νερού για να µολύνουν και συνθήκες υψηλής υγρασίας για να αναπαραχθούν και να επιβιώσουν. Η θερµοκρασία στις συνθήκες της Κρήτης δεν αποτελεί εµπόδιο στην ανάπτυξη της ασθένειας.

Συνήθως απαιτούνται θερµοκρασίες πάνω από 10οC, µε άριστο τους 18-25οC. Στο κλίµα της Κρήτης επικίνδυνη περίοδος θεωρείται το δίµηνο Απριλίου - Μαΐου. Ιδιαίτερα ευαίσθητα είναι τα βλαστικά στάδια του µούρου, της άνθησης και της καρπόδεσης. Η ασθένεια στα στάδια αυτά µπορεί να χτυπήσει «κατευθείαν» στα σταφύλια.

Έλεγχος – Στρατηγική αντιµετώπισης

Οι συστηµατικές επεµβάσεις πρέπει να αποφεύγονται. Ο αριθµός και ο χρόνος επεµβάσεων εξαρτάται από τη χρονιά και την εξελικτική πορεία της ασθένειας. Πολλές χρονιές δεν χρειάζεται καµία καταπολέµηση ή ένας µόνο ψεκασµός είναι αρκετός. Στη στρατηγική αντιµετώπισης υπολογίζονται οι µολύνσεις, επωάσεις & σποριογενέσεις της ασθένειας µε βάση τα µετεωρολογικά δεδοµένα (θερµοκρασία, σχετική υγρασία, διύγρανση φυλλώµατος). Επιπλέον, µετά από επιτόπιες παρατηρήσεις, λαµβάνεται υπόψη ο κύκλος της ασθένειας, το βλαστικό στάδιο της καλλιέργειας και η ταχύτητα αύξησης της βλάστησης.

Τα παραπάνω καθορίζονται επιτυχώς από τις γεωργικές προειδοποιήσεις της Υπηρεσίας µας. Οι αµπελουργοί ενηµερώνονται έγκαιρα για το πότε και πως θα καταπολεµήσουν την ασθένεια. Έτσι αποφεύγονται οι άσκοπες επεµβάσεις που δεν παρέχουν καµία προστασία και έχουν µόνο αρνητικές επιπτώσεις σε χρήστες, προϊόν και περιβάλλον.